Hyperlexia and Dyslexia in Autism: Hitting a Moving Target

Дијагностичката историја на аутизмoт, дислексијатa и хиперлексијатa е комплексна. Затоа што овие состојби делат меѓу себе и конвергентни и дивергентни состојби, важно е да се разберат овие врски, особено во случај на истражување и на кој начин се интерпретираат студии кои поминуваат низ декади со променливи критериуми. Многу е важно да се синтетизира што е досега познато за морфологијата на овие состојби и да се подвлече што е сè уште непознато. Аутизмот и дислексијата, на пример, делат антиподни церебрални морфологии, како што се миниколумнарната густина, неурополната ширина, големината на клетките, волуменот на корпус калозум, гиралната комплексност, гиралната големина и церебралниот волумен, додека хиперлексијата не беше проучена на овој начин, иако таа има многу сличности со аутизмот. Во меѓувреме, флуктуацијата на критериумите на дислексијата The diagnostic histories of autism, dyslexia, and hyperlexia are complex. Because these conditions share both convergent and divergent properties, it is important to understand these relationships, especially in the case of research and how we interpret bodies of work which span decades of fluctuating criteria. It is also important to synthesize what we already know about the morphology of these conditions and pinpoint what we still don’t. Autism and dyslexia, for instance, share antipodal cerebral morphologies, such as minicolumnar density, neuropil width, cell size, corpus callosal volume, gyral complexity, gyral window size, and cerebral volume, while hyperlexia has not been studied in this fashion, although it shares much in common with autism. Meanwhile, the fluctuation in criteria of dyslexia